چهل خواهرستش چو خرّم بهار

دکتر محمّدجعفر یاحقی 

چهل عدد مقدّسی دانسته می‌شده است و هنوز هم می‌شود. منشأ تقدس «چهل» به کتب مقدّس باز می‌گردد. بنا بر کتاب مقدّس، موسی چهل شبانه‌روز در کوه دل به مناجات حق سپرد. الیاس را چهل روز کلاغان سیاه تغذیه می­کردند. کشتی نوح به چهل سال ساخته شد. عیسی چهل روز روزه گرفت و چهل روز پس از رستاخیز دیده شد. دوران کمال انسان را هم چهل‌سالگی دانسته‌اند. شاید به این سبب باشد که پیامبر اسلام هم در چهل سالگی مبعوث شد.

در باورهای عامّه چهل­ها و چله­ها کم نیستند: از چهل­بند و چهل­تکه و چهل­تن و چهل­چراغ بگیر تا چهل­دختران و چهل­ستون و چهل­طوطی و چهل­گیاه و چهل­مرد و چهل­منار و چله­های بزرگ و کوچک، که هم اکنون پشت سر گذاشته‌ایم. وقتی عدد چیزی به چهل رسید، گویی آن چیز هم کامل شده است مثل آدم­های چهل‌ساله که خردشان به کمال می‌رسد، مثل شراب کهنه،

که ای صوفی شراب آنگه شود صافی / که در شیشه برآرد(یا بماند) اربعینی

پاژ هم اینک به شمارۀ چهل رسید، چهل شماره برای یک نشریۀ خصوصی و بی­کس­وکار و بی‌آبشخور به معنای بلوغ و کارآمدگی است. به این معنی است که می­تواند به اتکای دوستدارانی که دست‌وپا کرده است، روی پای خود بایستد و بگوید: من ایستاده‌ام، من هستم، من خواهم بود.

ادامه دارد ...